Bir gün üç kişi yolda yürürken bir hazineye rastlamışlar.
Bir arkadaşlarını yiyecek satın almaya göndermişler.
Yiyecek satın almaya giden kişi kendi kendine şöyle demiş: Ben bu yağ içine gizlice zehir koyayım. Arkadaşlarım yemek yediklerinde ölsünler ve bu hazine bana kalsın hemen yağın içine zehir koymuştur.
Diğer iki arkadaşı da kendi aralarında o döndüğünde onu öldürelim, hazine her ikimize kalsın demişler.
Yemeği satın almaya giden arkadaşları döndüğünde, ikisi onun üzerine atlamışlar ve adamı öldürmüşler.
Sonra yemeğin bir kısmını yediklerinde zehirlenerek ölmüşler. Bir bilgin arkadaşlarıyla oradan geçerken hazineye işaret ederek şöyle demiş: Bakınız bu dünya malı üç kişiyi öldürdü ve onlardan sonra yerinde kaldı.
Dünya malını fazla sevmemek lazım.
Elimize dünya malı geçtiğinde mutlaka ihtiyaç sahiplerine vermemiz gerekir.
Bu dünya hiç kimseye kalmaz.
Önemli olan hayatta iken bazı kalıcı eserler yaparak insanlığın faydalanması için geride bırakmaktır.
İnsanlar bu eserlerden faydalandıkları sürece amel defterimize mükafat yazılacaktır.
Bir yanıt bırakın